Erfan

شانزدهمين شعر از دفتر «زندگي خواب ها» :در تاريكي بي آغاز و پايان دري در روشني انتظارم روييد. خودم را در پس در تنها نهادم و به درون رفتم‌: اتاقي بي روزن تهي نگاهم ر

درباره ي سايت

زندگي زيباست و زيبايي از آن ماست

موضوعات سايت

'گالري عكس

تصاوير سه بعدي خياباني [5]

تصاوير متحرك مذهبي [6]

كاريكاتور و عكس جالب [1]

جك و لطيفه

جالب و خواندني

اس ام اس ها

اس ام اس خنده دار [6]

اس ام اس دوستانه [6]

اس ام اس مناسبتي

اس ام اس محرم [4]

اس ام اس عيد غدير [4]

اس ام عيد قربان [4]

اس ام اس روز عرفه [3]

اس ام اس شب قدر [4]

اس ام اس ماه رمضان [1]

اس ام اس روز كريسمس [6]

اس ام اس نوروزي [0]

اس ام اس شب يلدا [0]

اس ام اس چهارشنبه سوري [0]

اس ام اس سيزده بدر [0]

اس ام اس روز پدر [0]

اس ام اس روز مادر [0]

اس ام اس موضوعي

اس ام اس تبريك تولد [0]

اس ام اس پيام تسليت [0]

اس ام اس دانشجويي [0]

اس ام اس شب بخير [0]

اس ام اس صبح بخير [0]

ضرب المثل

ضرب المثل تحريف شده [0]

سخن بزرگان

سخن بزرگان [6]

دانلود ها

دانلود آهنگ [2]

دانلود برنامه كاربردي [0]

زندگي نامه و بيو گرافي ها

زندگي نامه خوانندگان [18]

زندگي نامه بازيگران [0]

زندگي نامه شاعران [0]

زندگي نامه بزرگان [0]

نويسندگان

عرفان طهماسبي ارسالی: 358

سید امیر میرائی آشتیانی ارسالی: 0

مطالب تصادفي

ضرب المثل پ ت

اس ام اس ماه رمضان سري 1

ني ني

وهم

ضرب المثل ب

اس ام اس عيد قربان سري 2

تحت تاثير قرار گرفتم حتما بخونيد

صداي ديدار

غربت

اس ام اس سركاري سري 3

فقط خودكار قرمز نيست اينجا

جملات فلسفي بزرگان سري 2

اس ام اس دوستانه سري 1

بيوگرافي كامران و هومن

محراب

سايبان آرامش ما ، ماييم

آرشيو

امکانات وب

پیغام مدیر سایت

سلام دوست من به سایت Erfan خوش آمدید لطفا برای استفاده از تمامی امکانات

دانلود فایل , شرکت در انجمن و گفتگو با سایر اعضا در سایت ثبت نام کنید

بي پاسخ

شانزدهمين شعر از دفتر «زندگي خواب ها» :

در تاريكي بي آغاز و پايان
دري در روشني انتظارم روييد.

خودم را در پس در تنها نهادم
و به درون رفتم‌:
اتاقي بي روزن تهي نگاهم را پر كرد.
سايه اي در من فرود آمد
و همه شباهتم را در ناشناسي خود گم كرد.
پس من كجا بودم؟
شايد زندگي ام در جاي گمشده اي نوسان داشت
و من انعكاسي بودم
كه بيخودانه همه خلوت ها را بهم مي زد
در پايان همه روياها در سايه بهتي فرو مي رفت‌.

من در پس در تنها مانده بودم‌.
هميشه خودم را در پس يك در تنها ديده ام‌.
گويي وجودم در پاي اين در جا مانده بود،
در گنگي آن ريشه داشت‌.
آيا زندگي ام صدايي بي پاسخ نبود؟

در اتاق بي روزن انعكاسي سرگردان بود

و من در تاريكي خوابم برده بود.
در ته خوابم خودم را پيدا كردم
و اين هشياري خلوت خوابم را آلود.
آيا اين هشياري خطاي تازه من بود؟

در تاريكي بي آغاز و پايان
فكري در پس در تنها مانده بودم‌.
پس من كجا بودم؟
حس كردم جايي به بيداري مي رسم‌.
همه وجودم را در روشني اين بيداري تماشا كردم‌:
آيا من سايه گمشده خطايي نبودم؟

در اتاق بي روزن
انعكاسي نوسان داشت‌.
پس من كجا بودم؟
در تاريكي بي آغاز و پايان
بهتي در پس در تنها مانده بودم‌.