جدال شاعران بر سر يك بيت شعر حافظ

سال ها پيش بنده خدا حافظ شيرازي در عالم لطيفانه و شاعرانه خود بيتي با اين مزمون سرود:

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را                    به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را

                                       حال ببينيد شاعران ديگر چه سروده اند:

                                                              زندگي مال من است

زندگي رسم خوشاينديست

زندگي بال و پري دارد با وسعت مرگ،  پرشي دارد اندازه عشق

زندگي چيزي نيست كه لب طاغچه عادت از ياد من و تو برود

زندگي حس غريبيست كه يك مرغ مهاجر دارد.....

يادم باشد حرفي نزنم كه به كسي بر بخورد

خطي ننويسم كه آزار دهد كسي را

يادم باشد جواب كين را با كمتر از مهر وجواب

دو رنگي رابا كمتر صداقت ندهم

يادم باشد بايد در برابر فرياد ها سكوت كنم

و براي سياهي ها نور بپاشم 

يادم باشد از چشمه درس خروش بگيرم

و از آسمان درس پاك زيستن

يادم باشد براي درس گرفتن و درس دادن به دنيا آمده ام

...نه براي تكرار اشتباهات گذشتگان 

يادم باشد زندگي را دوست دارم

يادم باشد هيچگاه از راستي نترسم و نترسانم

يادم باشد زمان بهترين استاد است

يادم باشد قبل از هر كاري به پيشانيم بزنم

تا بعدا با مشت بر فرقم نكوبم

يادم باشداميد كسي را از او نگيرم شايد تنها چيزيست كه دارد

يادم باشد عشق كيمياي زندگيست

يادم باشد كه آدم ها همه ارزشمند اند و همه ميتوانند مهربان و دلسوز باشند 

يادم باشد زنده ام و اشرف مخلوقات

هر كس بد ما به خلق گويد 

ما چهره ز غم نميخراشيم 

ما خوبي او او به خلق گوييم 

تا هر دو دروغ گفته باشيم

 آنکس که بداند و بداند که بداند

اسب خرد از گنبد گردون بجهاند

آنکس که بداند و نداند که بداند
بیدارش نمایید که بس خفته نماند

دلا ياران سه قسم اند گر بداني

                                                         زباني اند و ناني اند و جاني

به ناني نان بده از در برانش

                                                          تو نيكي كن به ياران زباني

وليكن يار  جاني  را  نگه دار 

                                                         به پايش جانبده تا ميتواني   

ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی، معروف به ناصرخسرو، در نهم ماه ذيقعده سال394هجري قمري

روزی ز سر سنگ عقابی بهوا خاست

 واندر طلب طعمه پر و بال بياراست

بر راستی بال نظر کرد و چنين گفت

در ادامه مطلب

گلایه قرآن 

 از کجا بگویم ؟ از که بگویم

 از آنان  که  با قلبی  چون سنگ . ارزش معنوی  مرا در زیر  موزه های خود  از بین می برند نه، نه ، مرا  با آنان   کاری نیست  واما  از آنا نکه  با قلب  رئوف   وروح  آرام  ، نیاز  و آرزو یشان  را در الفاظم  نشان  گیرند  وبس . بی آنکه  در اعما ق  فرما  نم  نشا نی  از خدا گیرند  وپا  در راه  بگذا رند . من  از اینان  گله  دارم  . هزاران، صد هزاران  گله دارم