Erfan

ششمين شعر از دفتر «زندگي خواب ها» :باران نور كه از شبكه دهليز بي پايان فرو مي ريخت روي ديوار كاشي گلي را مي شست‌. مار سياه ساقه اين گل در رقص نرم و لطيفي زنده بود.

درباره ي سايت

زندگي زيباست و زيبايي از آن ماست

موضوعات سايت

'گالري عكس

تصاوير سه بعدي خياباني [5]

تصاوير متحرك مذهبي [6]

كاريكاتور و عكس جالب [1]

جك و لطيفه

جالب و خواندني

اس ام اس ها

اس ام اس خنده دار [6]

اس ام اس دوستانه [6]

اس ام اس مناسبتي

اس ام اس محرم [4]

اس ام اس عيد غدير [4]

اس ام عيد قربان [4]

اس ام اس روز عرفه [3]

اس ام اس شب قدر [4]

اس ام اس ماه رمضان [1]

اس ام اس روز كريسمس [6]

اس ام اس نوروزي [0]

اس ام اس شب يلدا [0]

اس ام اس چهارشنبه سوري [0]

اس ام اس سيزده بدر [0]

اس ام اس روز پدر [0]

اس ام اس روز مادر [0]

اس ام اس موضوعي

اس ام اس تبريك تولد [0]

اس ام اس پيام تسليت [0]

اس ام اس دانشجويي [0]

اس ام اس شب بخير [0]

اس ام اس صبح بخير [0]

ضرب المثل

ضرب المثل تحريف شده [0]

سخن بزرگان

سخن بزرگان [6]

دانلود ها

دانلود آهنگ [2]

دانلود برنامه كاربردي [0]

زندگي نامه و بيو گرافي ها

زندگي نامه خوانندگان [18]

زندگي نامه بازيگران [0]

زندگي نامه شاعران [0]

زندگي نامه بزرگان [0]

نويسندگان

عرفان طهماسبي ارسالی: 358

سید امیر میرائی آشتیانی ارسالی: 0

مطالب تصادفي

بيوگرافي فرامرز اصلاني

مرز گمشده

اس ام اس عيد غدير سري 2

بگو نه

اس ام اس سركاري سري 6

زندگينامه داريوش اقبالي

درد دل كامپيوتري با خدا

اس ام اس روز عرفه سري 3

...

خرید گلس عمده و سود فروش آن

اينم يه جورشه ديگه

اس ام اس شب قدر سري 1

اس ام اس سركاري سري 1

اس ام اس سركاري سري 2

آرشيو

امکانات وب

پیغام مدیر سایت

سلام دوست من به سایت Erfan خوش آمدید لطفا برای استفاده از تمامی امکانات

دانلود فایل , شرکت در انجمن و گفتگو با سایر اعضا در سایت ثبت نام کنید

گل كاشي

ششمين شعر از دفتر «زندگي خواب ها» :

باران نور
كه از شبكه دهليز بي پايان فرو مي ريخت

روي ديوار كاشي گلي را مي شست‌.
مار سياه ساقه اين گل
در رقص نرم و لطيفي زنده بود.
گفتي جوهر سوزان رقص
در گلوي اين مار سيه چكيده بود.
گل كاشي زنده بود
در دنيايي راز دار،
دنياي به ته نرسيدني آبي‌.

هنگام كودكي
در انحناي سقف ايوان ها،
درون شيشه هاي رنگي پنجره ها،
ميان لك هاي ديوارها،
هر جا كه چشمانم بيخودانه در پي چيزي ناشناس بود
شبيه اين گل كاشي را ديدم
و هر بار رفتم بچينم
رويايم پرپر شد.

نگاهم به تار و پود سياه ساقه گل چسبيد

و گرمي رگ هايش را حس كرد:
همه زندگي ام در گلوي گل كاشي چكيده بود.
گل كاشي زندگي ديگر داشت‌.
آيا اين گل
كه در خاك همه روياهايم روييده بود
كودك ديرين را مي شناخت
و يا تنها من بودم كه در او چكيده بودم‌،
گم شده بودم؟

نگاهم به تار و پود شكننده ساقه چسبيده بود.
تنها به ساقه اش مي شد بياويزد.
چگونه مي شد چيد
گلي را كه خيالي مي پژمراند؟
دست سايه ام بالا خزيد.
قلب آبي كاشي ها تپيد.
باران نور ايستاد:
رويايم پرپر شد.